Günün ortasında, zamanın sesi azalıyor. Her şey bir bekleyiş hâline geliyor; sanki dünya bile nefesini tutmuş, bir işaret bekliyor. Pencerenin önünde duruyorum, hareket etmeyen bir gökyüzüne bakar gibi. Rüzgâr yok, ses yok, yalnızca durağan bir ışık. İnsanın en çok yandığı anlar, bir şeyin olmadığı anlardır. Beklemek… Ne kadar edilgen bir fiil. Ama belki de insanın…

Sabah, uykunun bıraktığı tortuyla karanlık arasında sıkışmış bir sessizlikte açıldı. Perdelerin arasından sızan solgun ışık, odaya girmekten çekinir gibiydi. Hava, sanki bir karar verememişti: ne geceydi, ne de sabah. Her şey askıda, her şey eksik. İnsan, böyle anlarda kendi varlığını bile geçici sanıyor. Kahve makinesinin uğultusu, düşüncelerimin altına ince bir perde çekti. Buhar yükselirken, zaman…

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cras dignissim augue imperdiet lobortis porta. Curabitur scelerisque condimentum velit eget suscipit. Curabitur posuere ornare ex et sollicitudin. Nullam nec mollis elit. Cras vel congue nunc, a euismod neque. Fusce pulvinar ante tellus, a lobortis tortor malesuada id. Duis tempor risus non elit vulputate, aliquet rhoncus ligula…